Falë debatit të parmbrëmshëm që ushqen me audiencë studio televizive shqiptare, humbi në tymnajë një iniciativë me vlerë sociale dhe morale për shoqërinë tonë. Një muaj më parë, Lëvizja Socialiste për Integrim prezantoi në Kuvend një projektligj “Për Regjistrin Kombëtar të të dënuarve për krime seksuale”. Sigurisht, me krime të tilla Shqipëria është ndeshur gjithmonë, sikurse çdo shoqëri ku devijanca të tilla sociale janë prezente, mirëpo së fundmi në kronika të lajmeve gjithnjë e më shumë raportohen akte të tilla kriminale.

E vërteta është se studimet psiko-sociale, të pakta në Shqipëri, pasqyrojnë një popullsi me individë të frustruar mendërisht. Ky frustrim, trysnim, ezaurim mendor, vjen për shkak të një jetese të vrazhdë me rrënjë te varfërimi sistemik. Sidoqoftë, asnjë justifikim, asnjë rrethanë dhe asnjë simptomë nuk mund ta tjetërsojë krimin dhe asnjë arsyetim nuk mund ta shëlbojë kriminelin.

Sipas një studimi shqetësues të Komisionit Europian, 10% e europianëve mendojnë se abuzimi seksual mund të justifikohet në varësi të rrethanave (kur një femër provokon, ose josh etj.). Ndërkohë, një grup studiuesish amerikanë me në krye Kathleen Kendall-Tackett, kanë vëzhguar se abuzimi seksual te fëmijët lë pas trauma psikologjike gjatë gjithë jetës si: frikërat e shumta, PTSD, çrregullime në sjellje, çrregullime seksuale dhe deri në tendenca vetëvrasëse. Krime të tilla me pasoja të dukshme dhe të padukshme, duhet të marrin vëmendjen e plotë të institucioneve publike dhe të shoqërisë.

Nuk duhet të habitemi plotësisht se frustrimi seksual (jo vetëm) i individëve të dobët rritet sa më shumë rriten: emisionet e tipit “Big brother”, “Përputhen” etj., që inkurajojnë idenë e marrëdhënieve kalimtare ‘in perpetum’; sa më shumë kohë helm që u jepen fëmijëve me “Instagram” dhe “Tik-Tok”; sa më shumë banaliteti normalizohet në kulturë dhe sa më shumë indiferencë shoqëria dhe institucionet tregojnë ndaj divorceve, dhunës në familje, dhe axhendave që rrezikojnë familjen e shëndoshë.

Marrëdhëniet seksuale konsiderohen të shenjta dhe ekskluzive nga secila prej feve të mëdha. Në epokën tradicionale, për ata që kryenin marrëdhënie seksuale jashtëmartesore dhe joekskluzive kishte dhe ka dënime të forta dhe të posaçme, dhe kapitale për përdhunuesit dhe abuzuesit me të mitur. Në shoqëritë moderne, megjithëse shenjtëria humbi lidhjen me shkrimet e shenjta, si mbetje e epokës tradicionale, mbijetoi turpi publik dhe nevoja për ekskluzivitet dhe sërish, përmes ligjeve abuzuesit dënoheshin.

Falë debatit të parmbrëmshëm që ushqen me audiencë studio televizive shqiptare, humbi në tymnajë një iniciativë me vlerë sociale dhe morale për shoqërinë tonë. Një muaj më parë, Lëvizja Socialiste për Integrim prezantoi në Kuvend një projektligj “Për Regjistrin Kombëtar të të dënuarve për krime seksuale”. Sigurisht, me krime të tilla Shqipëria është ndeshur gjithmonë, sikurse çdo shoqëri ku devijanca të tilla sociale janë prezente, mirëpo së fundmi në kronika të lajmeve gjithnjë e më shumë raportohen akte të tilla kriminale.

E vërteta është se studimet psiko-sociale, të pakta në Shqipëri, pasqyrojnë një popullsi me individë të frustruar mendërisht. Ky frustrim, trysnim, ezaurim mendor, vjen për shkak të një jetese të vrazhdë me rrënjë te varfërimi sistemik. Sidoqoftë, asnjë justifikim, asnjë rrethanë dhe asnjë simptomë nuk mund ta tjetërsojë krimin dhe asnjë arsyetim nuk mund ta shëlbojë kriminelin.

Sipas një studimi shqetësues të Komisionit Europian, 10% e europianëve mendojnë se abuzimi seksual mund të justifikohet në varësi të rrethanave (kur një femër provokon, ose josh etj.). Ndërkohë, një grup studiuesish amerikanë me në krye Kathleen Kendall-Tackett, kanë vëzhguar se abuzimi seksual te fëmijët lë pas trauma psikologjike gjatë gjithë jetës si: frikërat e shumta, PTSD, çrregullime në sjellje, çrregullime seksuale dhe deri në tendenca vetëvrasëse. Krime të tilla me pasoja të dukshme dhe të padukshme, duhet të marrin vëmendjen e plotë të institucioneve publike dhe të shoqërisë.

Nuk duhet të habitemi plotësisht se frustrimi seksual (jo vetëm) i individëve të dobët rritet sa më shumë rriten: emisionet e tipit “Big brother”, “Përputhen” etj., që inkurajojnë idenë e marrëdhënieve kalimtare ‘in perpetum’; sa më shumë kohë helm që u jepen fëmijëve me “Instagram” dhe “Tik-Tok”; sa më shumë banaliteti normalizohet në kulturë dhe sa më shumë indiferencë shoqëria dhe institucionet tregojnë ndaj divorceve, dhunës në familje, dhe axhendave që rrezikojnë familjen e shëndoshë.

Marrëdhëniet seksuale konsiderohen të shenjta dhe ekskluzive nga secila prej feve të mëdha. Në epokën tradicionale, për ata që kryenin marrëdhënie seksuale jashtëmartesore dhe joekskluzive kishte dhe ka dënime të forta dhe të posaçme, dhe kapitale për përdhunuesit dhe abuzuesit me të mitur. Në shoqëritë moderne, megjithëse shenjtëria humbi lidhjen me shkrimet e shenjta, si mbetje e epokës tradicionale, mbijetoi turpi publik dhe nevoja për ekskluzivitet dhe sërish, përmes ligjeve abuzuesit dënoheshin.